বেটুপাতঃ ১
বেটুপাত ২ঃ
এই বাটেদি ৰাধা যমুনালৈ যায়
'মেক্লোডগঞ্জ ধর্মশালা'
শর্মীষ্ঠা বর্মন, নতুন দিল্লী
'খজ্জিয়াৰ'ৰ পৰা ওলাই অহা বাটটোত যথেষ্ট অঁকোৱা-পকোৱা আছিল ৷ কিছুদূৰ বাট কেঁচা আছিল যদিও লাহে লাহে পকী ৰাস্তা পালোঁ ৷ এফালে প্রকাণ্ড পাহাৰ আৰু আনফালে পাহাৰৰ দ' নামনি ৷ গতিকে ভয় লগাটো স্বাভাৱিক কথা ৷ তেনেতে হঠাতে পাহাৰৰ ওপৰত সুন্দৰকৈ নির্মাণ কৰা শিৱৰ প্রকাণ্ড প্রতিমূর্তি এটাত চকু পৰিল ৷ বাটটো অঁকোৱা-পকোৱা হোৱা বাবে বহুদূৰ আগবাঢ়ি অহাৰ পাছতো সেই প্রতিমূর্তিটো দেখা পোৱা গৈ আছিল ৷ প্রাকৃতিক সৌন্দর্য্যবোৰ উপভোগ কৰি কৰি আমি ভাবিলোঁ একেদিনাই দিল্লীলৈ গুচি যাম ৷
আমাৰ দুয়োখন গাড়ী অগা-পিছাকৈ চলি আছিল ৷ এটা সময়ত আমাৰ বাহন চালক দুজনে জনালে যে একেকোবে দিল্লী গৈ পোৱাটো অসম্ভৱ হ'ব ৷ ইতিমধ্যে বৰ ভাগৰ লাগিছে ৷ ৰাতি চকুত টোপনিয়ে হেঁচা মাৰি ধৰিলে কথা বিষম হ'ব ৷ লগত কণ কণ ল'ৰা-ছোৱালী আৰু বয়সীয়াল লোক আছে ৷ গতিকে 'ধর্মশালা' নামৰ ঠাইত ৰাতি থকাৰ কথা ক'লে ৷ তেওঁলোকৰ কথা শুনি মোৰ মনৰ ভ্রমণ বলিয়ালিয়ে পুনৰ উক দিয়া যেন অনুভৱ কৰিলোঁ ৷ তেতিয়া বেলি লহিয়াবৰ সময় হৈছিল ৷ আমি 'ধর্মশালা' প্রৱেশ কৰাৰ লগে লগে মই মাত লগালোঁ , " আহিলোঁ যেতিয়া 'মেক্লোডগঞ্জ' চাই যাওঁ " ৷ কোনোৱে কোনো ধৰণৰ প্রশ্ন উত্থাপন নকৰাকৈ মোৰ প্রস্তাৱ গৃহীত হ'ল ৷ কাৰণ 'ধর্মশালা'ৰ পৰা 'মেক্লোডগঞ্জ'ৰ দূৰত্ব মাত্র পাঁচ কিঃমিঃ ৷ পাহাৰৰ ওপৰলৈ উঠি গৈ থাকোতে তললৈ চাই চাই অনুপম প্রাকৃতিক সৌন্দর্য্য উপভোগ কৰিছিলোঁ ৷ ওপৰলৈ চালে বেলিটোৱে আকাশত সৃষ্টি কৰা এক নৈসর্গিক শোভা দেখিবলৈ পাইছিলোঁ ৷ লাহে লাহে আমি 'মেক্লোডগঞ্জ' এলেকাত প্রৱেশ কৰিলোঁ ৷ কিন্তু আমাৰ বাহনৰ গতি ক্রমান্বয়ে কমি আহিবলৈ ধৰিলে ৷ আৰু এটা সময়ত যানজঁটৰ এনে এক চক্রুব্যুহত সোমাই পৰিলোঁ , ওলাবলৈ কোনো বাটেই বিচাৰি নাপালোঁ ৷ আগলৈকো যাব নোৱাৰি , পিছুৱাই আহিবও নোৱাৰি ৷ প্রায় এঘণ্টামান পাছতহে শামুকীয়া গতিত যান-বাহনবোৰ চলিব ধৰিলে ৷ এই শামুকীয়া গতিত 'মেক্লোডগঞ্জ' ঠাইখন চোৱা আৰু তাৰ বিখ্যাত 'মনেষ্ট্রি' বিচাৰি উলিওৱাটো অসম্ভৱ কথা ৷ গতিকে সেই চক্রব্যুহৰ পৰা যিফালৰ পৰা ওলাব পাৰি সিফালৰ পৰা ওলাই অহাটোৱে শ্রেয় ৷ ইফালে আমাৰ সকলোৰে ভাগৰত দেহা জুৰুলা হ'ব ধৰিছে ৷ যেনে তেনে কৰোবাত হোটেল এখন পালেই ৰক্ষা ! বহুপৰ সংঘর্ষৰ পাছত সেই যানজঁটৰ চক্রুব্যুহৰ পৰা ওলাই পাহাৰৰ নামনিলৈ আহি 'ধর্মশালা' পালোঁ ৷ তাত কেবাখনো 'হোটেল'ত সোধ-পোছ কৰাৰ পাছত এখন ভাল 'হোটেল'ত দুটা 'ৰুম' পাইহে যেন সকাহ পালোঁ ৷
গা-পা ধুই জিৰাই-শঁতাই ৰাতিৰ আহাৰ গ্রহণ কৰি থকাৰ সময়ত পৰিকল্পনা কৰা হ'ল যে পুৱা যিসকল সোনকালে উঠিব সেই সকলক লৈ আমি 'মেক্লোডগঞ্জ'ৰ 'মনেষ্ট্রি' চাই আহিম ৷ যিসকল উঠিব নোৱাৰে সেইসকল 'হোটেল'তে থাকিব ৷ পুৱতি নিশাতে মই গা-পা ধুই প্রস্তুত হ'বলৈ লওঁতে দেখিলো এজন এজনকৈ আটাইকেইজন সদস্য যাবলৈ প্রস্তুত হৈছে ৷ আনকি আটাইতকৈ বয়োজ্যেষ্ঠ মোৰ শহুৰ দেউতা আৰু মোৰ নিজৰ দেউতাও প্রস্তুত হৈ পৰিল ৷
আমি প্রথমতে গ'লোঁ Bhagsu Waterfall চাবলৈ ৷ এই নিজৰাৰ পানী বাগৰি অহা ধ্বনিত সঙ্গীতৰ এক মধুৰ তৰঙ্গ বাজি উঠে ৷ অৱশ্যে আমি যোৱাৰ সময়ত নিজৰাৰ পানীৰ ধাৰা কম আছিল ৷ নিজৰাৰ নিচেই কাষত 'ভাগ্সু' নামৰ এটি শিৱ মন্দিৰ আছে ৷ পুৰণি তথ্যমতে এই নিজৰাৰ পানীক লৈ নাগদেৱতাৰ সৈতে ৰজা ভাগ্সুৰ যুদ্ধ হৈছিল ৷ সেই যুদ্ধত ৰজা হাৰিল যদিও নাগদেৱতাই ৰজাক ক্ষমা কৰি ৰাজ্য ঘূৰাই দিলে ৷ তেতিয়া ৰজাই এই ঠাইত মন্দিৰটো সজায় ৷ এই নিজৰাৰ পানী বৰ মিঠা ৷
McLeod Ganj ৰ কাষত ১৮৫২ চনত গভর্ণৰ জেনেৰেল লর্ড এলগিনে বৰ সুন্দৰ এটি গীর্জাঘৰ সজাইছিল ৷ সময়ৰ অভাৱত আমি গীর্জাঘৰটো চাবলৈ যাব নোৱাৰিলোঁ ৷
McLeod Ganj হিমাচল প্রদেশৰ 'কাংগ্রা' জিলাৰ 'ধর্মশালা' নামৰ ঠাইৰ নিচেই কাষত থকা এক 'হিল ষ্টেচন' ৷ তিব্বতী লোকৰ বর্দ্ধিত জনবসতিৰ বাবে ইয়াক Little Lhasa অথবা Dhasa বুলিও জনা যায় ৷ 'মেক্লোডগঞ্জ'ৰ এই পাহাৰত তীর্ব্বতৰ বৌদ্ধ ধর্ম্মাৱলম্বী লোকৰ বিখ্যাত 'মনেষ্ট্রি' আছে ৷ ইয়াতে বুদ্ধ ধর্ম্মৰ চতুর্দশ গুৰু দালাই লামা আৰু তেওঁৰ অনুগামীসকলে শৰণাপন্ন হোৱা বাবে এই ঠাইডোখৰ পৃথিৱী বিখ্যাত হৈ পৰিল ৷ তিব্বতী লোকসকলৰ বাবে ই এক অন্যতম পৱিত্র স্থান ৷ ইয়াত Tibet Museum , Namgyal Gompa আৰু Tsuglag Khang নামৰ মন্দিৰ আছে ৷ চাৰিওফালৰ পৰা শৃঙ্খলাৱদ্ধ হৈ বহি থকা লামাসকলৰ প্রার্থনাৰ ধ্বনিয়ে 'মনেষ্ট্রি'ৰ পৰিৱেশ ভক্তিময় কৰি তুলিলে ৷ প্রার্থনাৰ স্বৰৰ ধ্বনি গুঞ্জৰিত হৈ থকা সত্বেও ; 'মনেষ্ট্রি' দর্শন কৰিবলৈ অহা বহু লোকৰ সমাগম হোৱা সত্বেও 'মনেষ্ট্রি'ৰ ভিতৰত এক অতুলনীয় প্রশান্তি বিৰাজমান হৈ আছে ৷ এইখিনিতে এটা কথা মনত পৰিল ৷ মই ২০০৩ চনত দিল্লীত চাকৰিত বাহাল হ'বলৈ আহি দুবছৰ কাল মন্দিৰ মার্গৰ Swati Working Girl's Hostel ত আছিলোঁ ৷ 'হোষ্টেল'টোৰ এফালে আছে মন্দিৰৰ টিলিঙাৰ শব্দ আৰু সৰহ সংখ্যক বঙালী দর্শনার্থীৰে ৰজনজনাই থকা কালি বাড়ী ৷ আনফালে আছে দেশৰ বিভিন্ন স্থানৰ পৰা অহা দর্শনার্থীৰে ঠাহ্ খাই ভৰি থকা বিৰলা মন্দিৰ ৷ এই বিৰলা মন্দিৰ আৰু আমাৰ 'হোষ্টেল'ৰ ঠিক মাজৰ অংশত বুদ্ধ ধর্ম্মৰ এটি মঠ আছে ৷ তাৰ ভিতৰত প্রৱেশ কৰাৰ লগে লগে অনেক দর্শনার্থী থকা সত্বেও হঠাতে যেন পৃথিৱীখন 'কাঁহ পৰি জীণ যোৱা যেন' লাগে ৷ গতিকে 'মনেষ্ট্রি' বা বৌদ্ধ মঠ বুলিলে প্রশান্তিৰ স্থান যেন অনুভৱ হয় ৷
'মনেষ্ট্রি'ৰ পৰা নামি আহি আমি 'ধর্মশালা'ৰ 'ষ্টেডিয়াম' চাবলৈ গ'লো ৷ এই 'ষ্টেডিয়াম'খনো বৰ ডাঙৰ আৰু ধুনীয়া ৷ 'ষ্টেডিয়াম'ৰ চকীবোৰত বহিলে সন্মুখৰ পাহাৰৰ সুন্দৰ দৃশ্য দেখিবলৈ পোৱা যায় ৷ ক্রিকেট খেল খেলি ভাল পোৱা মোৰ পুত্রৰ বৰ হেঁপাহ আছিল এই 'ষ্টেডিয়াম'খন চোৱাৰ ৷ তাৰ হেঁপাহ পলুৱাই আৰু মোৰ ভ্রমণ বলিয়ালিৰ ভাৱবোৰ ক্ষান্ত কৰি এইবাৰ আমি দিল্লী অভিমুখে ৰাওনা হ'লো ৷
সুদীর্ঘ বাটচোৱাৰ মাজতে 'বগলা মুখী' নামৰ বহু পুৰণি মন্দিৰ এটা চকুত পৰাত গাড়ীখন 'পার্ক' কৰি তাতো পাক এটা মাৰিলোঁ ৷ তাৰ পাছত সম্পূর্ণ ছদিনৰ মূৰত দুপৰ নিশা ঘৰ আহি সোমাই আমি আমাৰ যাত্রাৰ সাময়িক পৰিসমাপ্তিৰ ঘোষণা কৰিলোঁ ৷
0 Comments